Największą atrakcją ośrodka jest zabytkowy pałac z 1866 r. w stylu neogotyku angielskiego. Jego stylowa bryła majestatycznie wznosi się nad wypielęgnowanymi trawnikami i żwirowymi alejkami, przykuwając uwagę już od wjazdu za bramę parku.
Pałac jest murowaną dwukondygnacyjną budowlą o nieregularnym rzucie, posadowioną na sklepionych piwnicach. Jego asymetryczna bryła składa się z różnej wielkości segmentów, pokrytych niskimi dachami ukrytymi za dekoracyjnymi krenelażami.
Dominującym elementem jest zwrócony ku wschodowi ryzalit środkowy elewacji frontowej. Poprzedza go parterowy aneks portyku o trzech ostrołukowych prześwitach. Dodatkowo bryła pałacu wzbogacona została dwiema wieżami. Wyższa, ośmioboczna, umieszczona jest w północnej części elewacji frontowej. Druga, nieco niższa i o cylindrycznym kształcie, przylega od południa. Piętrowy korpus główny posiada wysunięty ryzalit poprzedzony gankiem, na którym znajduje się taras. Prostokątne okna z charakterystycznym łukiem Tudorów zostały osadzone w profilowanych ramach.
Pomieszczenia we wnętrzu Pałacu rozplanowano w układach dwu-
i trzytraktowym. Na parterze tworzą amfiladę, zaś na piętrze łączą się
z korytarzem przebiegającym wzdłuż budynku.
Pałac w Będlewie to unikatowa budowla, której układ i wystrój wnętrz zachował się niemal w niezmienionym stanie.
Ogromne wrażenie na odwiedzających Pałac wywierają bogato zdobione pomieszczenia parteru. Okazały hol wejściowy przechodzący przez dwie kondygnacje otwiera ciąg pomieszczeń. Uwagę przykuwa oryginalna posadzka oraz reprezentacyjne, drewniane schody z ażurowo rzeźbioną balustradą, w którą wkomponowano herb Potockich – Pilawa. Na wprost holu znajduje się Sala Balowa, z której na lewo można wejść do dwóch sal: Rycerskiej i Kominkowej.
Największa sala w Pałacu to Sala Rycerska. To przepiękna sala zachowana w neogotyckim wystroju, oświetlona trzema oknami z drewnianą stolarką,
z polichromowanym stropem belkowym i z ażurowymi, rzeźbiarsko opracowanymi wspornikami. Na ścianach zachowały się tu szare polichromie naśladujące kurdybanowe obicia z herbem i inicjałem P (Potockich). Pomiędzy wspornikami stropu umieszczono koliste tonda
z odtworzoną częściowo polichromią przedstawiającą poczet królów polskich. Sala Rycerska jest często wykorzystywana jako jadalnia dla gości organizowanych tu konferencji i warsztatów.
Obok znajduje się dawna biblioteka, w której znajduje się piękny drewniany kominek, odtworzone tapety materiałowe, boazerie oraz stiuki na suficie. Obecnie zwana Salą Kominkową często służy jako sala restauracyjna,
w której przygotowany jest szwedzki stół śniadaniowy lub lunchowy.
Wychodząc z Sali Balowej w prawo wchodzimy do Sali Rokoko. Na jej ścianach znajdują się odtworzone tapety materiałowe, złote sztukaterie oraz stiuki. W Sali Rokoko znajduje się wyjście na ganek zadaszonego tarasu. Stąd latem rozpościera się wspaniały widok na roślinność ogrodu, przepiękne klomby, pachnące, kolorowe kwiaty a na dalszym planie na park i stawy.
Z Sali Rokoko wchodzimy do Saloniku Okrągłego, zwanego także Salą Niebieską lub Salą Posągową, w którym odtworzono dekoracyjne bordowe nisze. W niszach tych prawdopodobnie stały kopie posągów antycznych. Obecnie stoją tu współczesne popiersia i posągi kobiet. W Sali Posągowej znajdują się oryginalne kominki wykonane z białego marmuru a także kolumny podtrzymujące trójkątne portale nad drzwiami. Ta oryginalna sala jest idealnym miejscem na kameralne spotkanie biznesowe lub rodzinne.
Poruszając się dalej w amfiladzie dochodzimy do kwadratowego saloniku zwanego Salą Karcianą. Jej ściany ozdobione są tapetą w pionowe pasy
z roślinnym wzorem.
Idąc na wprost z Sali Karcianej wchodzimy do Saloniku Hrabiny, a następnie do Sali Okrągłego stołu, która może służyć zarówno jako mała sala do spotkań biznesowych, warsztatów czy uroczystości prywatnych.
Z Sali Posągowej możemy przejść do dawnych pokoi sypialnych i buduaru. Na wprost znajdował się pokój sypialny właścicieli pałacu, przedzielony na dwie części złotymi kolumnami. Tu zachował się niezwykle dekoracyjny piec kaflowy. Ręcznie malowany wzór na kaflach przedstawia wici winnej latorośli. W pomieszczeniu, znanym dziś jako Sala Kolumnowa, znajduje się także zabytkowe pianino.
Z dawnej sypialni przechodziło się z jednej strony do łazienek (ta część jest obecnie niedostępna dla gości) zaś z drugiej do gabinetu pana domu. W dawnym gabinecie zachwyca wspaniały kominek z czarnego marmuru przetykanego białymi żyłkami. Obecna nazwa pomieszczenia to Salonik Złoty.
Z holu głównego po drewnianych schodach wchodzimy na piętro, gdzie znajdowały się pokoje przeznaczone dla pozostałych członków rodziny oraz gości. Obecnie znajdują się tu klimatyczne, urządzone w różnych stylach apartamenty dla gości oraz nowożeńców.